De Kapelheuvel of Kerkheuvel is de plek waar in de 11de eeuw een stenen parochiekerkje werd gebouwd. De kerk was in Romaanse stijl, van tufsteen en met een leistenen dak. De kerk hoorde bij het oude dorp Wolfhees, dat na de 16de eeuw vergeten werd.
Het dorp Wolfhees wordt voor het eerst genoemd in 1333, toen boetes werden gegeven voor onrechtmatige ontginningen van woeste grond. Maar vóór deze datum woonden hier al mensen, misschien is Wolfhees wel voortgekomen uit de prehistorische bewoning. Het gehucht wordt ook wel Oud Wolfheze genoemd, om het te onderscheiden van het huidige dorp Wolfheze. Wolfhees bestond uit twee goederen: de Wildforsterij en de Hof. Onder de laatste vielen de kerk, de schans, de molen en verspreid in het gebied een aantal boerderijen. Al deze relicten maken het gebied, zeker in combinatie met de sprengenbeken, archeologisch zeer waardevol en uniek. Dankzij stuifmeelonderzoek is bekend wat de boeren van Wolfhees verbouwden. Rogge was het belangrijkste gewas. gevolgd door boekweit en op enkele plekken werd vlas verbouwd. Bepaalde grassen en schapenzuring wijzen erop dat de landerijen soms ook braak lagen.
Bron: De Renkumse en Heelsumse beekdalen, door Ruud Schaafsma.
Tijdlijn verdwenen dorp Wolfheze
Foto’s opgravingen universiteit Amsterdam in
Als je goed kijkt zie je een schedel liggen in het graf. Na de opgravingen is alles weer netjes dichtgegooid en gelaten zoals het was.